Samenvatting  

Nederland was het eerste land dat euthanasie en hulp bij zelfdoding legaliseerde. Dit artikel biedt een eerste juridisch perspectief op de vooruitzichten van het gebruik van AI in de Nederlandse praktijk van euthanasie en hulp bij zelfdoding. Het is een reactie op de interesse van de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie in het verkennen van technologische oplossingen om de huidige procedures te verbeteren. De specifieke kenmerken van AI - het vermogen om in korte tijd enorme hoeveelheden gegevens te verwerken en nieuwe inzichten te genereren in individuele gevallen - kunnen bijvoorbeeld de toegenomen werkdruk van toetsingscommissies als gevolg van de voortdurende toename van het aantal euthanasiezaken verlichten. Het artikel beschouwt drie brede categorieën voor het gebruik van AI in de Nederlandse euthanasiepraktijk: (1) de beoordeling van euthanasieverzoeken door de arts, (2) de feitelijke uitvoering van euthanasie, en (3) de retrospectieve beoordelingen van gevallen door de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie. Door de juridische overwegingen rond elke weg te verkennen, zowel in de EU-AI-wet als in het Nederlandse wettelijke kader, wil dit artikel de maatschappelijke discussie over de rol van technologie bij zulke diep menselijke beslissingen vergemakkelijken. Dit debat is net zo relevant voor andere landen die euthanasie (bijv. België en Canada) of hulp van artsen bij zelfdoding (bijv. Zwitserland en tal van staten in de VS) hebben gelegaliseerd.