Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) en de Wet zorg en dwang psychogeriatrische en verstandelijke gehandicapte cliënten (Wdz) kwam na een complex parlementair traject in werkstelling. De implementatie achterstand in bepaalde sectoren door de corona crisis en de missende tijdige beschikbaarheid van kwantitatieve gegevens over de verleende verplichte en onvrijwillige zorg leidde tot het besluit om de eerste evaluatie te faseren in twee rapportages, met het eerst rapportage eind 2021 en een tweede medio 2022, ter vervanging van een eenmalige evaluatie twee jaar na intreding. In dit artikel wordt er een samenvatting gegeven van de belangrijkste conclusies uit beide rapporten en zeventig aanbevelingen voor verbetering. 

De auteurs concluderen dat de implementatie van de Wvggz en de Wzd op gang is gekomen, maar tegelijkertijd op tal van punten nog moeizaam verloopt, zeker waar het gaat om de Wzd. De problemen die de uitvoerbaarheid en implementatie van beide wetten behinderen, worden veroorzaakt door zoals de inhoud als problemen in de praktijk. Voorlopig wijst nog niets op de realisatie van de gewenste doelstellingen, zoals de afname van dwang en versterking van de positie van de patiënt.