In haar blogpost onderzoekt Hannah van Kolfschooten de implicaties van AI in zorg aan het levenseinde, waarbij ze de recente introductie van de "Sarco zelfmoordpod" als casestudy gebruikt. Dit apparaat stelt gebruikers in staat om op eigen initiatief een pijnloze, begeleide zelfdoding te ondergaan zonder medische betrokkenheid, wat een debat heeft aangewakkerd over de rol van technologie in beslissingen rondom het levenseinde. Hoewel de Sarco-capsule onafhankelijk van AI werkt, wijst de groeiende vraag naar technologie-gedreven autonomie in dit soort beslissingen erop dat AI mogelijk in de toekomst een grotere rol kan gaan spelen in begeleide zelfdoding. 

Van Kolfschooten schetst drie potentiële AI-toepassingen in de context van het levenseinde: het beoordelen van euthanasieverzoeken, het assisteren bij procedurele veiligheid, en het uitvoeren van beoordelingen na afloop van de procedure. Elk van deze toepassingen roept belangrijke ethische en juridische vragen op over verantwoordelijkheid, waardigheid van de patiënt, en de mogelijkheid om complexe menselijke ervaringen te reduceren tot data. Om deze kwesties aan te pakken pleit zij voor duidelijke, internationale richtlijnen die grenzen stellen aan de rol van AI in euthanasie, zodat het dient als een ondersteunend instrument en niet als een beslissend hulpmiddel in dergelijke diep persoonlijke beslissingen.